zegen of vloek?

ZZP….   zegen of vloek!

De trend naar flexibilisering in Nederland zet nog steeds door. Dat kan soms een zegen zijn, maar in mijn ogen is het vaker een vloek.

Faillissementen dreigen gebruikt te worden als opstap naar een bedrijf met veel minder vaste krachten en veel meer flexcontracten, 0-uren contracten en het modeverschijnsel ZZP (Zelfstandige Zonder Personeel).

Bedrijven lozen massaal oudere en duurdere werknemers om na een doorstart fris van start te gaan met 'losse” krachten. Vanuit de ondernemer gezien lijkt het een logische ontwikkeling. Hij/zij kan het personeelsbestand dan immers snel aanpassen op de orderportefeuille. Als de ontslagbescherming wordt losgelaten (ze noemen het de arbeidsmarkt hervormen en dat klinkt natuurlijk ook veel beter) zullen nog veel meer, vooral oudere mensen op straat komen te staan.

Het kan niet anders meer in deze tijd, roepen ondernemers om het hardst. Ja, zeg ik dan altijd, dat roepen altijd degenen die zélf een vast baan hebben en vaak ook nog een best salaris. Dan kun je gemakkelijk roepen dat een ander heel flexibel moet zijn, lees = gemakkelijk op straat te zetten is. Als het nu simpel was om snel werk te krijgen, dan was het leed nog te overzien voor de werknemer, maar vooral 50+ers, wat zeg ik 40+ers, zijn in ogen van werkgevers te oud, te duur en niet productief meer genoeg. Vraag om u heen mensen die het ongeluk hebben gehad werkloos te worden. Ze solliciteren zich suf, maar een nieuwe baan, hoogst sporadisch. Het hogere segment, de managers en topfunctionarissen, die redden het wel, maar daaronder…. al die mensen uit bouwbedrijven, metaalindustrie, in het vervoer (leve de aanbestedingsplicht, maar niet heus!), schoonmaakbranche, autobranche etc. etc.
Soms mogen ze terug komen, als ZZP-er wel te verstaan. Goedkoper en gemakkelijker voor de werkgever. Maar niet iedereen is geschikt als zelfstandig ondernemer, en dat ben je dan toch.

Of je mag via het uitzendbureau komen, 3 keer een periode en dan voor net meer dan een maand de straat op en weer opnieuw beginnen (als je geluk hebt). Anders moeten ze je aannemen en dat past natuurlijk niet.  Of gewoon op 0-urencontract en maar afwachten hoeveel uur je deze maand weer haalt.

En uiteindelijk rekenen de werkgevers zich te rijk met al deze constructies. Want waar blijven de gemotiveerde werknemers, waar je altijd een beroep op kon doen? Die verdwijnen en met hen een stuk kwaliteit. Je ziet het bij Post.NL, waar de postbodes opzij zijn gezet voor postbezorgers en voor de pakketbezorging soms bedenkelijke ZZP-constructies (dealtje belastingdienst !).

En als je door de baas zonder meer op straat gezet kan worden, is het gevaar dat je een vreemde vorm van loyaliteit gaat krijgen. Een voortdurende strijd voor behoud van werk, van je eigen (!) baan, geen gezamenlijk doel, geen gezamenlijke strijd. Ikke ikke ikke…..

We komen inderdaad terecht in een 'verweesde” samenleving, waarin alle zekerheden verdwijnen, vooral voor de (werkende) jeugd een zorgelijke ontwikkeling.

Het zal –in tegenstelling tot wat men beweert- een extra rem op onze economie zijn. Het is zaak om mensen toekomstperspectief te geven en niet een voortdurende strijd om werk en zoeken naar een enigermate zeker bestaan. Het is zaak een evenwicht zien te vinden tussen flexibel en vast