voor wie mij nog niet kent

---

Voor wie mij nog niet kent….
 
Voor wie mij nog niet kent. Ik ben Lies ter Haar, geboren en getogen in Losser, fractievoorzitter van BURGERFORUM en net begonnen aan mijn vierde periode in de raad.
 
Bijna aan een lintje toe zult u denken. Nee hoor. Ook ik vind, zoals anderen voor mij, dat simpelweg het feit dat je 12 jaar raadslid bent geweest, geen reden voor een Koninklijke Onderscheiding. Er zijn heel veel mensen die zich jaren- en jarenlang belangeloos hebben ingezet voor de samenleving. Daarvoor is het lintje bedoeld! En dan blijf ik het verschil in waardering (soort lintje) ook nog lastig vinden, evenals het automatisme dat sporters soms allemaal na een sportevenement er automatisch eentje krijgen.
Ik heb heel veel mensen de afgelopen jaren voorbij zien komen die het lintje dik verdiend hebben. Je doet meer recht aan deze onderscheiding door dit soort automatismen er uit te halen.
Dus u begrijpt het al....ik ga mijn vierde periode in, maar voor mij geen “het heeft Zijne Majesteit de Koning behaagt”.
 
Overigens heb ik al die jaren in de politiek veel meegemaakt. Leuke en minder leuke zaken, rustige en onrustige tijden.
In de raad sta ik -denk ik- bekend als iemand die altijd wel beren op de weg ziet. Als er een positief bericht komt, bijvoorbeeld over onze financiën, dan is mijn eerste reactie inderdaad altijd van “ja maar…” en dan komt er een reeks zaken die naar mijn mening toch niet zo positief zijn. Waar ik toch nog problemen zie. Dat geldt voor álle onderwerpen. Als nadrukkelijk al het positieve benoemd wordt, krijg ik de onbedwingbare neiging om ook de nog aanwezige risico’s aan te halen.
 
Is dat te veel somberen, te veel zwart zien? Waar komt die neiging tot voortdurende correctie vandaan?
 
Misschien komt het doordat ik het -in mijn ogen- te veel aan optimisme wat wil indammen. Dit om te voorkomen dat iedereen daar verkeerde conclusies uittrekt. Ben ik bang dat een te rooskleurige blik de harde werkelijkheid wat vertroebelt of een scheef beeld geeft.
Financieel evenwicht blijkt altijd broos en vaak kortdurend. Dat geldt ook voor alle andere zaken. Heel veel gaat goed, maar ik krijg ook veel telefoontjes, mails en berichten over zaken die niet goed gaan
 
En natuurlijk is het zo dat als het goed gaat de mensen vaak niet de behoefte hebben dit uitvoerig aan ons te melden, maar toch…. Toch zijn al die verhalen die binnen komen wel de oorzaak dat ik altijd een beetje op de rem trap en met de “andere kant” kom.