Politiek: Hobby of idealisme?!

Mensen vragen me wel eens hoe ik in de poltiek kom en  wat ik daar nu leuk aan vind. Tja leuk..... vind ik het leuk?! Dat is zeker niet het woord dat de lading dekt. Het is niet altijd leuk.... sterker nog .....het is soms leuk, maar vaak ook niet. Halverwege mijn twintiger jaren was ik al regelmatig -soms samen met mijn schoonvader- in de raadszaal te vinden. De landelijke, maar zeker ook de lokale politiek ben ik sindsdien altijd blijven volgen. Ik denk dat de invloed van de lokale politiek op het dagelijkse leven in de plaats  waar je woont schromelijk onderschat wordt. Denk maar eens even mee. Hoe je woont, waar je woont, hoeveel belasting je moet betalen, naar welke sportverenigingen je kunt, of je kunt zwemmen, muziekonderwijs kunt volgen in het eigen dorp/je eigen gemeente, naar de bib kunt, of er werk genoeg is, hoe het landschap er uit ziet.... het hangt allemaal samen met wat er in de eigen gemeente aan beslissingen wordt genomen. En ja....  ook of je al dan niet zelfstandig kunt blijven als gemeente. Dat is denk ik ook de reden van mijn belangstelling in de lokale politiek. Je denkt dat het beter kan, of in ieder geval anders kan en moet. Maar het is een moeizame weg in de politiek iets gedaan te krijgen, vooral als lokale partij, vooral als oppositiepartij. Je moet het vaak hebben van kleine succesjes. Van het feit dat bepaalde onderwerpen toch net wat meer aandacht krijgen, zaken toch net iets anders uitgewerkt worden, of soms zelfs uitgesteld worden. Je hebt behalve een behoorlijke portie dossierkennis, zeker ook engelengeduld en een olifantenhuid nodig. Niet alleen in de politieke arena, maar ook de burger kan niet altijd het politieke van het persoonlijke onderscheiden. En goed doe je het natuurlijk nooit. Onlangs was in het nieuws dat bestuurders steeds vaker bedreigd worden. Dat is in Losser gelukkig (nog) niet aan de orde. Maar zo nu en dan een scheldwoord naar je hoofd krijgen, ja ...  dat is er wel bij en daar moet je dan ook maar tegen kunnen zeg ik dan maar. Als raadslid  zit  je in een glazen kast en wordt er dubbel, wat zeg ik driedubbel op je gelet.  Echt vervelend wordt het pas als je gezin er bij betrokken wordt. En als u mij zou vragen wat het werkelijk moeilijk maakt als raadslid te werken, dan is het dat je gezin er soms danig de dupe van kan worden. Dan kun je je knap schuldig gaan voelen, dat kan ik U verzekeren. En waarom ik het dan toch blijf doen....nee, niet om de vergoeding, want als ik die afzet tegen de uren die ik er aan besteed, zou ik beter nog wat meer uren kunnen gaan werken.  Omdat ik het zo'n  leuke hobby vind... nee ook dat niet, want ik heb net uitgelegd dat het ook akelige kanten heeft. Waarom dan wel.... misschien toch een beetje omdat het in mijn bloed zit.... omdat ik als geboren en getogen Losserse van Losser houd en het beste voor Losser wil ..... omdat ik hoop dat ik toch een klein steentje kan bijdragen misschien......omdat zo veel mensen op mij, op ons gestemd hebben en ons dat vertrouwen hebben gegeven......  Hobby of toch idealisme... u mag het zeggen.