Mantelzorg !

---

Mantelzorg, een mantel die je nooit uittrekt.
 
Vreemd woord…mantelzorg. Een woord dat nog niet zo lang bestaat, voor een zorg zo oud als de wereld. Mantelzorger….zorgen voor je man of vrouw, je ouder(s), kind, een familielid of gewoon iemand waar je je bij betrokken voelt. Zorgen voor, verantwoordelijk voelen voor. Dat is een mantel die je nooit uit trekt, die je nooit aan de kapstok kunt hangen. Mantelzorger is geen keus, je rolt er vaak in. Van een kleine mantel tot een zware winterjas, je hebt hem maar te dragen. Is het dan allemaal zo zwaar? Dat hoeft helemaal niet zo te zijn, maar het kan wel degelijk zo worden. Het lastige daarbij is dat je ongemerkt steeds meer hooi op de vork neemt, tot de last soms te veel wordt. Dat doet niets af aan het feit dat je vaak met alle liefde die zorg – in wat voor vorm ook – geeft en in de meeste gevallen ook heel vanzelfsprekend, maar soms loop je tegen je eigen grenzen op. En dan zijn er natuurlijk best mensen of instanties waar je een beroep op kunt doen, maar dan nog….. in je hoofd blijft die zorg zitten, 24 uur per dag.
Mijn vader dementeerde. Ik hoop dat mij dat nooit zal overkomen, want je raakt jezelf kwijt en vooral in de beginfase brengt dat heel veel wanhoop en onbegrip van zowel betrokkene als degenen er omheen. Mijn vader kon dankzij de dagopvang en met hulp van anderen tot zijn dood thuis blijven wonen, ook omdat wij naast hem woonden. Maar wat als er geen dagopvang meer zou zijn? Wat als steeds meer hulp wegvalt? Wat als die mantel niet meer te dragen is? Wat blijft er dan over van de mooie gedachte ouderen langer thuis te laten wonen? Niets anders dan een simpele bezuinigingsmaatregel die gehaald moet worden. En als dát alleen de drijfveer is, dán doen we ontzettend veel mensen tekort.
Lies ter Haar, Burgerforum