ik ben (GEEN) oorlogskind

---

Ik ben (GEEN) oorlogskind

Nee, ik ben geen oorlogskind. Ik ben van 1958 en dat is 13 jaar na de oorlog.
Maar als kind kreeg ik veel mee van de verhalen over de oorlog. Mijn ouders waren 14 en 12 toen de oorlog begon en hebben het natuurlijk volop meebeleefd.  Vooral mijn vader en het gezin waarin hij is opgegroeid hebben veel meegemaakt.
Hij, mijn vader groeide op in een gezin met 5 kinderen. Hij was de oudste. Tijdens een razzia zat mijn opa onder de vloer verstopt en de angst die deze kinderen meemaakten toen een soldaat mijn oma toeschreeuwde “Wo ist ihr man” want vragen was er niet bij. Voelde ik bijna lijfelijk als mijn vader erover vertelde.
Vervolgens schoten ze ook nog even door de vloer. En dan het luik weer te moeten openen en kijken of je vader nog leefde.  Verschrikkelijk!!!
In de nadagen van de oorlog vlak voor de bevrijding was er op 1 april nog een bombardement ,niet bedoeld voor Enschede maar ja als het voor de piloot niet veilig was om verder te vliegen lieten ze de lading vallen. Daarbij kwam een jonger zusje van mijn vader om het leven. Wat er van haar over was paste in een schoendoos.
Ik heb als kind altijd geweten dat er iets was met opa en oma, er stond namelijk een mooi fornuisje op zolder waar wij niet mee mochten spelen. Het was van dit meisje geweest. Er erdt bijna nooit over gesproken maar ze zijn er nooit overheen gekomen .
Mijn moeder is haar hele leven angstig geweest als ze sirenes hoorde, o wat had ze daar een hekel aan.  En als kind krijg je dat mee.
Ze moest als jong meisje truien uithalen en sokken breien want sokken brachten meer op dan de trui alleen. Nooit heeft ze later meer sokken gebreid ze kon het niet meer. Ook de 7e en 8e klas is door de oorlog nooit afgemaakt. En na de oorlog was het “ga maar in de confectie” er moest brood op de plank komen.
Nee ik ben geen oorlogskind. Maar zo lang na de oorlog geboren en toch dit meekrijgen. Daardoor weet ik dat een oorlog voor velen niet ophoud bij het tekenen van de vrede. En maak je als kind toch het verwerkingsproces mee van je voorouders. Is het daarom dat ik mij ook zorgen maak over wat er nu in de wereld gaande is?
Op 5 april zijn we in Losser 80 jaar bevrijd. Laten we groots vieren dat wij onze kinderen alleen over vrede kunnen vertellen. Over de verworven vrijheden van de laatste 80 jaar.
En laten we samen de kwetsbare vrede koesteren. Vlagt u mee op 5 april????
Inge Oort - van Wakeren