Het lampje van ons geweten

  • 07/12/2012

Het lampje van je geweten!

In mijn poëzie album (ja zo heette dat vroeger), stond een versje over het 'geweten” en dat ik er voor moest zorgen 'het lampje van mijn geweten brandend te houden”. Ik vond het maar niks dit versje, het zei me niets. Ik was meer van 'als ik oud ben geef ik jou een witte telefoon, de allerduurste radio…. enz. enz.. Toch werd het later een van mijn favoriete versjes uit datzelfde album.
 
En waarom haal ik dit nu weer uit –de inmiddels al behoorlijk stoffig geworden- kast. Dat komt door de gebeurtenis van de afgelopen week. Een grensrechter die door een paar snotapen wordt doodgetrapt. Waarom? Ik denk dat ze daar zelf niet eens een goed antwoord op kunnen geven. Blijkbaar stond hun iets niet aan en dan ros je iemand gewoon even flink af. Met de dood tot gevolg! Hoe onbeschrijfelijk vreselijk! Hoe onbeschrijfelijk onbegrijpelijk! Het is niet een incident dat op zichzelf staat, maar het is wel een incident dat me bezig hield deze week. Dat komt omdat de reacties hierop haast even verschrikkelijk zijn als de daad zelf. Jongens en meisjes die geen enkele blijk geven van het schrikken van zo’n daad. Geen enkele blijk geven van meegevoel voor de jongen die zijn vader kwijt is, de vrouw die haar man kwijt is, de moeder die haar zoon kwijt is…..Zulk zinloos geweld haast 'gewoon” gaan vinden. Waar zijn we mee bezig.

En dan kom ik op dat geweten! Zou iedereen dat nog wel hebben? Is er nog wel besef van wat ze iemand aandoen? Ik vrees van niet, want dan zou je niet tot zo’n vreselijke daad in staat zijn of zo reageren.

Het lampje van het geweten…. ik vrees dat het bij velen niet meer brand!

 

 

 

Share our website