22.2.12: Verbazing over ontstaan wet Werken naar Vermogen

De geboorte van de nieuwe wet Werken naar Vermogen heb ik vrijwel vanaf het begin gevolgd. De debatten, de schriftelijke vragen en de handelingen. Met verbazing, mag ik wel zeggen, heb ik alles tot me genomen. Hoe wereldvreemd kwamen sommige opmerkingen op me over. Hoe gemakkelijk werd door 2e kamerleden alles voor waar aangenomen. Hoe weinig hadden sommigen zich verdiept in de zaken. Hoe ver stond men af van de praktijk en de harde werkelijkheid. Dat wetten op deze manier kunnen ontstaan heeft mijn vertrouwen in de politiek behoorlijk doen wankelen. Zou het met alle wetten zo gaan, vraag je je dan af. Dat Jette Klijnsma, waarvan je toch een rood hart verwacht, een dergelijke wet met verve en enthousiast verdedigde is voor mij onbegrijpelijk, evenals de houding van de meerderheid van de fracties. Waar legt de kamer de prioriteit? Is het slechts doelredeneren wat de leidraad vormt? En wat is dan het doel? De nieuwe wet Werken naar Vermogen praat over 'recht op arbeidsparticipatie' 'recht op meedoen aan de maatschappij' 'dat iedereen mag werken naar vermogen'. Maar het echte doel van deze wet is bezuinigen. En dat is nog niet zo erg, maar benoem het dan en probeer dan de beste mogelijke manier te vinden om de wet zo goed mogelijk om te zetten in de harde werkelijkheid van de huidige tijd. Daar is en wordt volkomen aan voorbij gegaan.  Dat kamerleden op deze manier tot wetten komen geeft te denken.